Boşanmanın sonuçlarına ilişkin tartışılan konuların başında boşanmanın çocuk üzerinde yol açacağı sorunlardır.
Aileye ilişkin çalışmalarda ailenin temel işlevlerinden birinin çocuğun sosyalleşmesi olduğu, özellikle fiziksel rahatlığı, sağlığı, eğlencesi ve refahı, eğitimi aile tarafından karşılanması tartışılmaktadır.
Çocuğunun doğumundan itibaren en önemli yıllarının aile içinde geçmesi, diğer kurumlarla ilişkisinin daha sonra başlaması ve aile üyelerinin toplum hayatında oynadığı rolün önemi, sevgi ve yakınlık, davranışlar ve tutumların anne-babadan çocuğa geçmesi boşanma sürecinde tekrar tartışmaya açılan konulardır.
Boşanmanın çocuk üzerindeki etkisi konusunda farklı görüşler vardır.
Özellikle boşanmaya karşı olanlar, ailenin yıkılması ile çocuğun güvencesinin tehlikeye düştüğünü, çeşitli sorunlara yol açtığını söylerken, taraftar olanlar da, sürekli uyumsuzluğun var olması halinde çocuğun tehlikeden kaçınmayacağını ve evliliği sona erdirmenin onun için daha olumlu olduğunu ifade etmektedir.
Çalışmalar boşanma sonrasında, çocuklarda görülen tepkilerin genellikle ortak olduğu ve bunların duygusal, psikolojik ve fiziksel olduğu yönündedir.
Boşanma sırasında, çocuklarda görülen ortak tepkiler: suçluluk, korku, öfke, üzüntü, barışma arzusu, yemek yeme ile ilgili sorunlar, uyku sorunları, yalnızlık, reddetme, gerileme, okul sorunları, fiziksel sorunlardır.
Anne-babasının ayrılmasını kabullenemeyen çocuk yalnız kalma korkusu içinde yaşar. Küçük yaştaki, çocukların bundan daha fazla etkilendiği gözlemlenmekte, özellikle okul öncesi yaştaki çocukların korkusu, birlikte yaşadıkları ebeveynin de onları bir gün terk edebileceği ve yatacak-yiyecek yer bulamamaktan ve giden ebeveynin onları sevmeyeceği yönündedir.
İlknur Gençoğlu Yıldırım
